Gdzie żyją renifery? Oko w oko z reniferami w Norwegii.

Wybierając się w podróż po Norwegii naszym ogromnym marzeniem było zobaczenie reniferów. A jest ich w tym kraju pod dostatkiem, szczególnie na dalekiej północy. To piękne i bardzo majestatyczne zwierzęta. Przypominają pluszaki. Spotkania z tymi zwierzętami to jedno z najpiękniejszych wspomnień z naszej podróży po Norwegii. Poznajcie świat reniferów.

GDZIE ŻYJĄ RENIFERY? CO JEDZĄ?

Renifery to zwierzęta stadne, jeleniowate. Żyją w północnych rejonach Europy, Azji i Ameryki Północnej. Zmieniają kolor swojego futra w zależności od pory roku: latem jest szarobrązowy, zimą białawy. To zwierzęta roślinożerne, uwielbiają konsumować porosty, które odnajdują nawet zakopane głęboko w śniegu, ze względu na świetnie rozwinięty zmysł węchu.

W Skandynawii większość reniferów jest udomowiona, ale żyją też renifery dzikie, nie należące do nikogo. Długość życia reniferów to maksymalnie 20 lat.  Ich grube, gęste futro umożliwia przetrwanie zimy i chroni przed dużym mrozem.

Zarówno samce i samice posiadają rogi. Na renifery polują: wilki, rosomaki, rysie i niedźwiedzie. Dla cieląt reniferów niebezpieczny może być nawet orzeł.

Przeczytajcie: Atrakcje Norwegii – najpiękniejsze miejsca, które trzeba zobaczyć.

W Laponii funkcjonuje tzw. rok lapoński, który jest bardzo mocno związany z rocznym cyklem hodowania tych zwierząt. I tak:

• Wiosną cielą się łanie.
• Przełom wiosny i lata to okres odzyskiwania sił po mroźnej zimie.
• Lato cechują wędrówki w góry wysokie, ponieważ jest tam reniferom chłodniej i renifery unikają dokuczliwych bardzo o tej porze roku insektów.
• Lato – jesień renifery można spotkać na bagnach i lasach brzozowych, zielonych pastwiskach. W tym czasie zwierzęta te gromadzą tłuszcz na zimę.
• Jesień – renifery schodzą z gór do niższych partii. Zaczyna się rykowisko.
• Jesień – zima – śnieg zaczyna pokrywać pastwiska i renifery zaczynają jeść porosty. Trudniej znaleźć im pożywienie, dokarmiane są paszą.  Właściciele w tym czasie przeznaczają część zwierząt na rzeź.
• Zima – renifery są w nizinnych strefach, w lasach iglastych. Nadal są dokarmiane, aby nie padły z niedożywienia. Gruba warstwa śniegu przykrywa zwierzętom dostęp do pożywienia.
• Zima – wiosna to czas kiedy renifery powracają na zielone pastwiska, a łanie zaczynają się cielić.

Rok zatoczył koło.        

Przeczytajcie: Dlaczego na Malcie jest tyle kotów?

GDZIE ŻYJĄ RENIFERY? NORWEGIA

Norwegia to przepiękny kraj z wielkim bogactwem przyrodniczym. Północ Norwegii to już sama przyroda – nie ma tam miast, dużego ruchu ulicznego, zgiełku. Ulice są puste, mieszkańców okolicznych wiosek nie widać. Jadąc mija się tylko kampery, podróżników na rowerach, piechurów. Jest pusto, cicho, zimno i pięknie. No i są renifery! Im dalej na północ, tym ich coraz więcej. Renifery w Norwegii pokochały zimniejsze tereny dalekiej północy.

Renifery nie lubią żyć w samotności, tak jak chociażby łosie, które również żyją w Norwegii. Uwielbiają pustkowia, tereny dzikie, górskie płaskowyże. Prócz tego, potrafią także całymi stadami poruszać się po ulicach i nie mają zamiaru ustąpić miejsca przejeżdżającym turystom i mieszkańcom. To my tu jesteśmy gośćmi, nie renifery, Norwegia to ich teren, musimy się podporządkować. Renifery są wszędzie.

Zwiedzając Norwegię czekaliśmy z niecierpliwością, kiedy zobaczymy pierwszego rogacza. Renifery to wspaniałe pluszaki! Na południu nie spotkamy tych pięknych zwierząt, ale im dalej na północ zaczną nam się ujawniać w swojej całej okazałości.

Będąc na północy spotkaliśmy renifery na stacji benzynowej, które towarzyszyły nam przy tankowaniu samochodu, w centrum małych norweskich wiosek, na poboczach ulic. Dla Norwegów to widoki całkiem normalne, dla nas nie.

Przeczytajcie: Islandia – najpiękniejsze miejsca części południowo – zachodniej.

CZY RENIFERÓW MOŻNA SIĘ BAĆ?

Renifery to zwierzęta bardzo spokojne, nie pojawiają się na ulicy nagle i niespodziewanie, tak jak w Polsce sarny, jelenie, co może grozić wypadkiem. W Norwegii zamiast znaku z sarną ostrzegającego przed nagłym pojawieniem się zwierzyny na ulicy, są znaki z reniferem lub łosiem.

Renifery w Norwegii na początku nas zachwycały, natomiast z czasem, kiedy było ich coraz więcej zaczynaliśmy się obawiać wypadku samochodowego z ich udziałem, co było dużym źródłem stresu, aby żadnego przypadkiem nie potrącić samochodem. W Norwegii jest zwyczaj, że kierowcy jadący naprzeciwko dają znak światłami, że zaraz spotkamy renifery na drodze, co jest jednoznacznym sygnałem, aby zwolnić i uważać.

W Norwegii jest sporo wypadków z udziałem reniferów. I to nie dlatego że niespodziewanie pojawiają się na drodze, ale dlatego że jest ich, aż tak dużo.

W czasie naszej podróży spotkaliśmy parę Polaków, którzy zwiedzali Norwegię na rowerach. Opowiedzieli nam historię, jak uratowali renifera leżącego przy drodze, który został potrącony przez samochód. Brawo dla nich i renifera, którego udało się uratować!

Przeczytajcie: Lofoty – niezwykłe wyspy Norwegii.

KARASJOK HODOWLA RENIFERÓW

Hodowlą reniferów zajmują się Saamowie.

Na północy Norwegii odwiedziliśmy też wioskę Karasjok. Jest to niewielka miejscowość, w prowincji Finnmark, ok. 30 km od granicy z Laponią. Żyją tu rdzenni Saamowie, a wiec ludzie dla których całym życiem są renifery. Mieliśmy możliwość zapoznania się ze sposobem hodowania reniferów, rokiem lapońskim, który ściśle związany jest z życiem tych zwierząt oraz poznaliśmy kulturę, zwyczaje autochtonicznego ludu północny, a więc ludu Saami.  Hodowla reniferów to ich sposób na życie, ich cały świat, kultura, zwyczaje.

Nie wiadomo od kiedy Saamowie zaczęli hodować renifery. Hodowlę reniferów rozwinęli na dobre w XVI wieku. Hodowali różne gatunki tych zwierząt i oswajali je.

Saamowie używali reniferów do przemieszczania się. Z poroża wytwarzało się przedmioty codziennego użytku, pozyskiwano mięso reniferów, a z ich skóry wyrabiano odzież. Saamowie byli koczownikami, a towarzyszyły im w tym trybie życia renifery. Koczowniczy styl życia zakończył się w XX wieku.  Zaczęto hodować renifery stacjonarnie na pastwiskach. Dzisiaj ten system hodowli łączą z polowaniem i rybołówstwem.

Renifery nie służą już do transportu. Do tego wykorzystuje się już motocykle lub skutery śnieżne. Renifery mają możliwość migracji na dużych obszar, ale ograniczonych, są segregowane i oznaczane Każdy właściciel jest w stanie rozpoznać swojego renifera po oznakowaniu przy uchu. Rodzina przemieszcza się razem z reniferami. Wszystko toczy się zgodnie z porami roku i rytmem przyrody.

Renifery to piękne i dostojne zwierzęta. Bardzo nas to cieszy, iż mieliśmy możliwość poznania ich środowiska życia, historii dotyczącej wypasania tych zwierząt oraz zwyczajów ludu Saami. Chcielibyśmy w te rejony kiedyś wrócić na dłużej, szczególnie do Laponii. Nawet sroga zima nie byłaby nam straszna.

Odbyliście już spotkanie z reniferami? Oko w oko z reniferem? Dajcie znać w komentarzu?  

Więcej o Norwegii znajdziecie tutaj:
Norwegia